Η αμφιβολία συχνά μοιάζει με μια τεράστια, βαριά, σιδερένια μπάλα, αλυσοδεμένη στο πόδι μας με μια εξίσου τεράστια και βαριά αλυσίδα.
Ότι και αν θέλουμε να κάνουμε, όπου και αν θέλουμε να πάμε, η αμφιβολία είναι εκεί είτε για να μας κρατήσει στάσιμους, είτε για να μας καθυστερήσει.
Και δυστυχώς, όσο περισσότερες επιλογές έχουμε, τόσο αυτή η σιδερένια μπάλα μεγαλώνει και βαραίνει.
Ακούμε συνεχώς ότι ζούμε σε έναν κόσμο που μπορείς να γίνεις το οτιδήποτε και να καταφέρεις τα πάντα. Οι επιλογές που έχεις μπροστά σου είναι άπειρες και τα μονοπάτια, τα οποία μπορείς να ακολουθήσεις, πολλά.
Όμως τι γίνεται αν δε μπορέσεις να δοκιμάσεις τα πάντα; Να ζήσεις κάθε εμπειρία; Να γίνεις όλα όσα ποθείς να γίνεις;
Τι θα συμβεί αν κυνηγήσεις τους λάθος στόχους;
Δεν είναι λίγοι εκείνοι που ξαγρυπνούν τα βράδια σκεπτόμενοι τη ζωή τους, παρελθόν και μέλλον, βυθισμένοι στην αμφιβολία. Μπροστά στις εκατοντάδες επιλογές που μπορούν να κάνουν, στα εκατοντάδες διαφορετικά πλάνα που μπορούν να ακολουθήσουν, παραλύουν.
Ο φόβος της λάθος απόφασης τούς πλημμυρίζει, το άγχος των πολλών επιλογών και η πιθανότητα να μετανιώσουν για κάτι, τους κρατάει στάσιμους με τα χέρια δεμένα πίσω από την πλάτη.
Αυτό το συναίσθημα της παράλυσης όταν αναρωτιέσαι “Τι θα κάνω με τη ζωή μου;”, “Ποιο μονοπάτι να διαλέξω;”, “Θα προλάβω να ζήσω όλα όσα θέλω;” ονομάζεται υπαρξιακό άγχος και σου καταστρέφει τη ζωή.
Δεν μπορείς να τα πετύχεις όλα, θα πρέπει να εστιάσεις σε κάτι
Το γεγονός πως η εποχή μας σου δίνει τη δυνατότητα να γίνεις οποιοσδήποτε επιθυμείς δε σημαίνει πως πρέπει να γίνεις τα πάντα. Τμήμα του προβλήματος είναι αυτό που οι ψυχολόγοι ονομάζουν «παράδοξο της επιλογής».
Σε έναν κόσμο με άπειρες επιλογές – από την «γεύση» της οδοντόπαστας μέχρι το τι καριέρα να ακολουθήσεις – το να έχεις τόσες πολλές επιλογές στην πραγματικότητα αυξάνει το άγχος σου και σε κάνει λιγότερο ευτυχισμένη.
Στην ουσία το να έχεις λιγότερες επιλογές στην πραγματικότητα σε βοηθάει περισσότερο.
Αν μη τι άλλο είναι καλύτερο να ζήσει κανείς νιώθοντας πως αφήνει πίσω του συγκεκριμένο έργο παρά να σπαταλάει το χρόνο του παραλύοντας από την αμφιβολία και το φόβο, ότι δε θα καταφέρει να τα πετύχει όλα.
Ξεκίνα λοιπόν να δημιουργείς το δικό σου έργο. Οραματίσου τον εαυτό σου στο μέλλον και βρες ποιοι είναι οι μακροχρόνιοι στόχοι σου και οι προτεραιότητες σου.
Το να έχεις κάτι συγκεκριμένο να πετύχεις στο μέλλον και το να έχεις συγκεκριμένους στόχους σε βοηθάει να πορευθείς στο παρόν με μεγαλύτερη άνεση και ευκολία.
Δεν μπορείς να ελέγξεις το παρελθόν, μπορείς να ελέγξεις μονάχα το παρόν
Τα “αν” δεν είναι φίλοι σου. “Τι θα γινόταν αν είχα επιλέξει άλλη σχολή;”, “ Τι θα γινόταν αν του είχα προτείνει να βγούμε;”, “Τι θα γινόταν αν έμενα στην παλιά μου δουλειά;”.
Οι περισσότεροι από εμάς ξοδεύουμε περισσότερο χρόνο αναμασώντας το παρελθόν στο μυαλό μας, απ’ όσο θα θέλαμε να παραδεχτούμε. Όλοι μετανιώσαμε για πράγματα που κάναμε ή που δεν κάναμε, όμως όσο και αν διυλίζουμε τα γεγονότα στο μυαλό μας, το παρελθόν δεν αλλάζει.
Το μόνο που μένει είναι οι τύψεις και η μετάνοια για τις πράξεις μας. Η αμφιβολία πως ίσως κάναμε τη λάθος επιλογή πιάνει απίστευτα πολύ χώρο στον πνευματικό σκληρό δίσκο σε τέτοιο βαθμό που δεν υπάρχει χώρος για το παρόν.
Όμως η μοναδική κίνηση η οποία θα μας βοηθήσει να ξεκολλήσουμε από αυτόν τον πνευματικό λάκκο στον οποίο βρισκόμαστε, είναι η εξής: Να αποδεχτούμε το παρελθόν. Να αποδεχτούμε ότι έγινε και να κοιτάξουμε το μέλλον.
Τίποτα άλλο δε θα μπορούσε να είναι πιο κρίσιμο για την επιτυχία μας και την ευτυχία μας από την ικανότητα να αφήνουμε το παρελθόν πίσω, εκεί που ανήκει. Δε χρειάζεται να είμαστε χαρούμενοι για αυτό, ούτε να παριστάνουμε πως δε θα μετανιώσουμε για τίποτα άλλο στο μέλλον.
Όμως μονάχα όταν αποδεχόμαστε όλα εκείνα τα πράγματα που δε μπορούμε να αλλάξουμε, αποκτάμε τη δύναμη να αλλάξουμε εκείνα που πραγματικά μπορούμε.
Για να νικήσεις την αμφιβολία δε χρειάζεσαι περισσότερες πληροφορίες, χρειάζεσαι θάρρος
Μπορείς να ξοδέψεις ολόκληρη τη ζωή σου παρέα με την αμφιβολία, ρωτώντας τον εαυτό σου “Τι θα γίνει αν τα πράγματα πάνε στραβά;”. Όμως ,η ερώτηση που πραγματικά πρέπει να κάνεις στον εαυτό σου είναι “Τι θα γίνει αν τα πράγματα πάνε τέλεια;”
Θάρρος, είναι η ικανότητα να δρας παρά την αμφιβολία και το φόβο. Να βλέπεις το πιθανό κέρδος ενός ρίσκου και να είσαι πρόθυμη να δεχτείς τη ζημιά αν προκύψει.
Το θάρρος λοιπόν είναι αυτό που σου επιτρέπει να ζεις τη ζωή με τόλμη. Όχι η πεποίθηση πως έχεις κάνει τη σωστή επιλογή, αλλά η πεποίθηση πως, αυτό για το οποίο παλεύεις, αξίζει το ρίσκο.
Αν μη τι άλλο η προθυμία να ρισκάρεις, σε απελευθερώνει από την αμφιβολία. Παρά το άγχος και τις πιθανές τύψεις, το να παίρνεις ρίσκα στη ζωή σου είναι το μοναδικό πράγμα που σου επιτρέπει να ζεις αυθεντικά και με βάση τα δικά σου θέλω.
Ναι κάποιες μέρες δε θα είναι καλές, θα αγχώνεσαι και θα λυγίζεις, όμως αυτό είναι το τίμημα της ελευθερίας.
Τώρα ξέρω πως θα με ρωτήσεις: “Που να το βρω αυτό το θάρρος να ρισκάρω και να κυνηγήσω τα όνειρα μου;”
Η εμπειρία μου μού λέει πως το θάρρος αυτό δεν είναι χαρακτηριστικό με το οποίο γεννιέσαι, όπως τα μπλε μάτια και τα ξανθά μαλλιά. Το θάρρος είναι μια συνήθεια. Και όπως κάθε συνήθεια, έτσι και αυτό το αναπτύσσεις με την τακτική εξάσκηση.
Σκέψου λοιπόν τους μακροχρόνιους στόχους σου και τις προτεραιότητες σου και χώρισε τους σε πολλά μικρά στάδια. Έπειτα αναρωτήσου ποιο είναι το πιο απλό και μικρό βήμα το οποίο μπορείς να κάνεις αυτή την εβδομάδα για να πας πιο κοντά στο μακροχρόνιο στόχο σου.
Όρισε ένα ραντεβού με τον εαυτό σου για να το πετύχεις. Με λίγα λόγια δηλαδή θέσε μια συγκεκριμένη ημέρα και ώρα που θα ολοκληρώσεις αυτόν τον μικρό στόχο.
Μην βιαστείς από την αρχή να βάλεις μη ρεαλιστικούς, μεγάλους και δύσκολους στόχους.
Πέφτουμε πολλές φορές στην παγίδα να υπερτιμούμε τι μπορούμε να πετύχουμε σε μια μέρα και να υποτιμούμε τι μπορούμε να πετύχουμε σε ένα χρόνο.
Για αυτό, ξεκινά με μικρά και απλά βήματα – μίλα με κόσμο που δε γνωρίζεις στο γυμναστήριο, γράψου σε μια σχολή θεατρου ή χορού, στείλε ένα βιογραφικό, πιάσε κουβέντα με τους ανθρώπους που βλέπεις κάθε μέρα στη στάση. Ότι και αν είναι αυτό που θες να κάνεις, προκάλεσε τον εαυτό σου να εκτεθεί έστω και λίγο προς την κατεύθυνση που θες να πάρει η ζωή σου.