Το να επιβιώσει μια μακροχρόνια σχέση αποδεικνύεται αίνιγμα για δυνατούς λύτες. Όσο καλές και αν είναι οι βάσεις, όσο αγνές κι αν είναι οι προθέσεις, όσο ισχυρά κι αν είναι τα συναισθήματα που στηρίζουν το ξεκίνημα μιας κοινής ερωτικής εμπειρίας, η φθορά που φέρνει ο χρόνος δείχνει να τους ακουμπά όλους.
Ζευγάρια που στην αρχή ορκίζονται στην αγάπη τους και στον έρωτα τους, δυσκολεύονται μετά από λίγο καιρό να αντέξουν ο ένας την παρουσία του άλλου. Ο χωρισμός που κάποτε φαινόταν και στους δυο αδιανόητος τώρα είναι μια λύση που επιλέγουν με ανακούφιση.
Η σύγκρουση και το τέλος μιας σχέσης φαντάζουν τόσο αναπόδραστα σε βάθος χρόνου που μερικοί άνθρωποι (γυναίκες και άνδρες) απαξιώνουν εντελώς την προοπτική να σχετιστούν αφού θεωρούν ότι ούτως ή άλλως η χαρά τους θα έχει ημερομηνία λήξης και πιθανότατα θα τους κληροδοτήσει αγιάτρευτες πληγές.
Όσοι σκέφτονται έτσι, ξεχνάνε ότι η ζωή είναι τέχνη που δεν την ζεις μόνο με ένστικτο και αυθορμητισμό αλλά και με μαστοριά και σύνεση, με σχέδιο και πρόγραμμα. Τίποτα δε χαρίζεται χωρίς προσπάθεια, τίποτα δε διαρκεί χωρίς αγώνα, κανείς δε φτάνει κάπου αν αφεθεί στην τύχη του.
Ο έρωτας μπορεί στην αρχή να ξυπνάει μέσα μας εύκολα και να κατακλύζει το είναι μας χωρίς προσπάθεια, όμως θα χρειαστεί να τον περιφρουρήσουμε με τέχνη και κόπο για να συντηρηθεί μέσα μας η ορμή και η φρεσκάδα του.
Ας δούμε το πώς:
Σκέψου αυτό που έχεις, όχι αυτό που δεν έχεις
Πολλές δυσκολεύονται να συμβιβαστούν με τη σταδιακή απώλεια του ισχυρού ενθουσιασμού, της συγκίνησης και της αδρεναλίνης που προκαλεί στην αρχή η συνάντηση με ένα νέο πρόσωπο και ένα νέο σώμα.
Έτσι μόλις υποχωρούν φυσιολογικά οι έντονες συγκινήσεις του πρώτου καιρού, το εισπράττουν αυτό σαν έκπτωση του ερωτικού στοιχείου. Το βλέπουν ως φθορά και έλλειμμα, εγκαταλείποντας εύκολα αυτό που νομίζουν ότι ξέφτισε και αναζητώντας διαρκώς νέες γνωριμίες και συγκινήσεις.
Οι γυναίκες αυτές εστιάζοντας σε αυτό που φυσιολογικά υποχωρεί (ενθουσιασμός), αποτυγχάνουν να δουν ότι κάτι μεγαλύτερο έχει πλέον πάρει τη θέση του. Κάτι σπουδαιότερο έχει κερδηθεί. Έχεις βρει ρυθμό με κάποιον, νιώθεις οικεία, έχεις συντονίσει το βηματισμό σου μαζί του, έχετε γράψει μαζί έναν κώδικα συνύπαρξης που ικανοποιεί τις ανάγκες σας και εκπληρώνει τους στόχους σας.
Κάθε γραμμή της κοινής σας ιστορίας έχει γραφτεί με τόση προσπάθεια και κατάθεση του είναι σας, ώστε μεταξύ σας υπάρχει τώρα ένας αόρατος δεσμός που υπερβαίνει κάθε εφήμερο συναίσθημα. Ένας αμοιβαίος σεβασμός για τον αγώνα σας να κερδίσετε την παρουσία ο ένας του άλλου που μπολιάζει τον αρχικό ενθουσιώδη έρωτα και με στοιχεία εκτίμησης, αποδοχής και θαυμασμού. Έτσι ολοκληρώνεται η ερωτική εμπειρία, δε φθίνει και δεν εξαντλείται με την πάροδο του καιρού.
Για να διατηρήσεις ζωντανή τη μακροχρόνια σχέση σου, δες εδώ
Κάθε νόμισμα έχει δύο όψεις
Ακούγεται κλισέ αλλά κάθε πράγμα έχει δυο αναγνώσεις, μπορεί και πολύ περισσότερες. Δε χρειάζεται να φρικάρεις κάθε φορά που δυσκολεύεστε να συμφωνήσετε σε κάτι. Αν ακούσεις τα επιχειρήματά του ψύχραιμα, θα δεις ότι είναι πιθανόν να κρύβουν τόση αλήθεια όση και τα δικά σου.
Προσπάθησε να βρείτε από κοινού τον τρόπο για να συνδυάσετε τις αλήθειες σας από το να εφευρίσκετε χειριστικές τακτικές για να επιβάλλεστε ο ένας στον άλλον. Μη φοβάσαι να τον βάλεις στο παιχνίδι και να διαμορφώσετε το δρόμο σας μαζί.
Είναι άλλωστε τόσες πολλές οι εναλλακτικές διαδρομές που θα παρουσιάσει η ζωή στην πορεία ώστε κανένας δρόμος και κανένα πλαίσιο δράσης δεν έχει εξ’ αρχής συγκεκριμένο αποτέλεσμα.
Αντί λοιπόν να αγχώνεσαι που δεν σε αφήνει να έχεις τα ηνία της σχέσης σας και της κοινής σας κατεύθυνσης. δέξου να κάνεις πιο πολύχρωμο και ποικίλο το ταξίδι σας με βάση και τις δικές του σκέψεις και αποφάσεις.
Σε μια μακροχρόνια σχέση δεν είναι κατόρθωμα να είσαι ο εαυτός σου. Γίνε ο εαυτός που θέλει ο άλλος
Θα έχεις ακούσει από πολλούς να λένε ότι σε μια σωστή μακροχρόνια σχέση θα πρέπει και οι δύο να νιώθουν ο εαυτός τους και να μπορούν να συμπεριφέρονται ελεύθερα κατά πως αισθάνονται.
Θέλω όμως να αναρωτηθείς εάν τελικά ο σκοπός στη μακροχρόνια σχέση είναι η ατομική πραγμάτωση του καθενός ξεχωριστά.
Θα σε βοηθήσω θυμίζοντάς σου ότι στην αρχή μιας γνωριμίας, που η παρουσία του άλλου είναι το σπουδαιότερο δώρο και τίποτα άλλο δεν έχει αξία και οι δύο σύντροφοι επιδιώκουν αποκλειστικά να ευχαριστήσουν τον άλλον (όχι τον εαυτό τους).
Κάθε πρόταση για έξοδο, για φαγητό ή σινεμά μοιάζει ιδανική εφόσον την προτείνει με χαρά το έτερον ήμισυ. Οι δικές σου επιλογές και προτεραιότητες μπαίνουν ευχαρίστως και οικειοθελώς σε δεύτερη μοίρα. Ευχαρίστως θα βλέπαμε για δεύτερη φορά μια ταινία ή θα ταξιδεύαμε για πολλοστή φορά σε ένα γνωστό μας προορισμό εφόσον αυτό αρέσει στον άλλον. Μάλιστα, αυτή την παραχωρητική και ευχάριστη συμπεριφορά την έχουν συνήθως και οι δύο πράγμα που διευκολύνει και απλοποιεί πολύ τα πράγματα.
Στην πορεία όμως και αφού κατακτήσουμε ο ένας τον άλλο, η ατομική μας ικανοποίηση παίρνει τα ηνία στη λίστα των προτεραιοτήτων μας. Έτσι ο καθένας απλώς διατυπώνει ατομικές επιθυμίες και μάλιστα απαιτεί να γίνουν σεβαστές αφού θέλει να «νιώθει» και «να είναι» ο εαυτός του.
– «Μη με αδικείς, φωνάζει, επειδή λέω αυτό που αισθάνομαι».
Ή
– «Αν δεν το κάνω αυτό θα είμαι δυστυχισμένη. Μη μου ζητάς να γίνω κάτι άλλο από αυτό που είμαι».
Ίσως ακουστεί τολμηρό όμως πιστεύω πως όταν αποφασίζεις να ζήσεις σε μακροχρόνια σχέση επιλέγεις εκούσια να μην είσαι αυτό που θέλεις ή είχες φανταστεί αλλά αυτό που θα απαιτήσει η κοινή σας ζωή. Η πρόταση αυτή δεν είναι παράδοση άνευ όρων και ηθελημένη σκλαβιά αλλά ένας έξυπνος τρόπος για ελευθερία και αρμονία.
Πολύ απλά, αν προτάξεις τα «θέλω» σου, δε θα βρεις ανταπόκριση γιατί δίπλα σου ορθώνονται τα ίδια ή περισσότερα «θέλω» του συντρόφου σου. Αν όμως μάθεις να αφουγκράζεσαι τις ανάγκες του και να ενδιαφέρεσαι για τις επιθυμίες του, θα κερδίσεις διπλά καθώς θα προσπαθεί και εκείνος με προθυμία και ευγνωμοσύνη να προσφέρει στα δικά σου «θέλω».