Ανάγκες έχουμε όλοι. Φυσικές και συναισθηματικές. Και χρειάζεται να ικανοποιούμε διαρκώς αυτές τις ανάγκες μας. Δεν μπορείς να φας τόσο πολύ ώστε να μην ξαναπεινάσεις, ας πούμε. Δεν είναι φτιαγμένο έτσι το σώμα σου. Δεν μπορείς να αγαπηθείς αρκετά ώστε να μην ξαναέχεις ανάγκη από αγάπη. Πρέπει διαρκώς να εκπληρώνεις τις ανάγκες σου.
Και πολλοί από μας ζούμε με το φόβο ότι, κάποια μέρα, οι ανάγκες μας δεν θα μπορούν πλέον να ικανοποιηθούν όπως άλλοτε. Ότι το πρόσωπο που μας αγαπά θα πάψει να μας αγαπά. Ότι θα χάσουμε τη δουλειά που μας προσέφερε υλική άνεση. Θα χάσουμε την δημιουργικότητα, την έμπνευσή μας που κάποτε μας έδινε κίνητρο για να ζούμε. Θα χάσουμε την ομορφιά μας, αλλοίμονο.
Κι έτσι αρπαζόμαστε από το αντικείμενο, ή το πρόσωπο που μας ικανοποιεί αυτές τις ανάγκες. Προσπαθούμε ώστε ο σύντροφός μας να μας αγαπά ακόμη πιο πολύ. Δουλεύουμε με περισσότερη μανία. Ξοδεύουμε περιουσίες σε πλαστικές προκειμένου να διατηρήσουμε την ομορφιά της νεότητάς μας.
Αυτό όμως μας κάνει σκλάβους, τελικά, είτε στα πρόσωπα, είτε στα αντικείμενα, είτε στις καταστάσεις. Αν νιώθουμε ότι μονάχα για την εμφάνισή μας ή τα λεφτά μας μας εκτιμούν, τότε εγκλωβιζόμαστε στα λεφτά και στην εμφάνισή μας. Υπ’ όψη ότι και τα δυο αυτά γίνονται πολύ κακοί αφέντες.
Αν πιστέψουμε ότι ο σύντροφός μας είναι ο μοναδικός που μας κάνει να νιώθουμε ευτυχισμένες, τότε πέφτουμε πάνω του, προσκολλόμαστε πάνω του, διότι τι θα γίνουμε αν αύριο μας φύγει;
Η ζωή μας λοιπόν κυβερνάται από ανασφάλεια και αφήνουμε τον εαυτό μας να παρασύρεται από την ανασφάλεια αυτή. Μπερδεύουμε τα μέσα ικανοποίησης μίας ανάγκης μας με την ίδια την ανάγκη.
Δεν χρειάζεσαι τον άνδρα σου, χρειάζεσαι να σε αγαπούν. Δεν χρειάζεσαι μία τέλεια εξωτερική εμφάνιση, χρειάζεσαι να σε εκτιμάνε. Δεν χρειάζεσαι τη δουλειά σου, χρειάζεσαι να βιοποριστείς.
Στην πραγματικότητα, χρειάζεσαι μονάχα τον εαυτό σου.
Απλώς δεν το ξέρεις, ή ικανοποιείς την ανάγκη σου αυτή με ένα εκατομμύριο άσχετους τρόπους.
Το μόνο που χρειάζεσαι…
Το μόνο που χρειάζεσαι είναι αυτοπεποίθηση. Την βεβαιότητα ότι μπορείς να τα καταφέρεις, ότι μπορείς και θα μπορείς να βρεις όσα χρειάζεται για να ικανοποιηθούν οι ανάγκες που έχουμε όλοι.
Ο σύντροφός σου μπορεί να σε αφήσει κάποτε. Μπορεί να σε προδώσει. Μπορεί να πεθάνει, άνθρωποι είμαστε. Αλλά θα βρεις κάποιον άλλο. Μπορεί να χάσεις τη δουλειά σου. Θα βρεις άλλη κάποια στιγμή. Πρέπει να το πιστέψεις ότι μπορείς να το επιτύχεις αυτό.
Θα περάσουν τα χρόνια και το πρόσωπό σου δεν θα είναι πια αυτό που ήταν. Πάντα όμως θα υπάρχουν μέσα σου πράγματα που ο χρόνος δεν μπορεί να σου πάρει. Και που θα τα εκτιμούν και θα τα σέβονται.
Οι μελέτες έχουν αποδείξει ότι οι άνθρωποι που έχουν την ατυχία να χάσουν κάποιο μέλος του σώματός τους δεν είναι ούτε πιο δυστυχισμένοι ούτε λιγότερο πνευματικά υγιείς από το γενικότερο μέσο όρο. Η ψυχή, όταν είναι ολόκληρη, δεν έχει τίποτα εξωτερικό να φοβηθεί. Αν είναι ολόκληρη, είπαμε.
Τι θα έκανα αν…;
Κάποιος με ρώτησε τι θα έκανα αύριο, αν ξυπνούσα χωρίς φίλες, χωρίς λεφτά, χωρίς τίποτα. Δεν μπορώ να απαντήσω ακριβώς.
Δεν ξέρω πώς θα περνούσα τις πρώτες μέρες χωρίς καθόλου λεφτά. Και ξέρω πως θα ένιωθα μοναξιά.
Αλλά ξέρω επίσης πως, τελικά, θα τα κατάφερνα. Θα αγωνιζόμουν, θα παραπονιόμουν, θα έκλαιγα. Θα τα κατάφερνα όμως. Γιατί αν το σκεφτείς καλά, ό,τι έχουμε κάποια στιγμή θα χαθεί. Με κάποιον τρόπο. Ευτυχία δεν σημαίνει να μην χάσεις ποτέ όσα έχεις. Ευτυχία σημαίνει να μπορείς να προσαρμόζεσαι ακόμη και στην απώλεια.
Το μόνο που έχεις ανάγκη είναι ο εαυτός σου. Τον εαυτό σου πρέπει να προσέχεις να μην χάσεις.
Δεν είναι οι άνθρωποι, δεν είναι τα πράγματα που σε κάνουν ευτυχισμένη. Για να γίνεις ευτυχισμένη χρειάζεσαι μονάχα τον εαυτό σου. Θα λυπόμουν αν έχανα τους ανθρώπους μου. Θα πενθούσα. Θα έβρισκα τελικά καινούριους ανθρώπους. Θα έβρισκα καινούριες ασχολίες.
Θα συνέχιζα τη ζωή μου.