Όταν στραβώνει μια σχέση και το τέλος της μοιάζει αμετάκλητο θα έχεις ακούσει σίγουρα από τις φίλες σου κουβέντες όπως: «Δεν εκτίμησε πόσα πολλά έκανα για εκείνον», «Φέρθηκε αχάριστα» ή «Πρώτη φορά έδωσα όλο μου το είναι σε έναν άνδρα και ήμουν πάντα διαθέσιμη, όμως με πρόδωσε».
Ίσως και εσύ να εχεις νιώσει σε ανάλογες περιπτώσεις ότι οι πολλές σου προσπάθειες να είσαι εκεί για εκείνον δεν έτυχαν ιδιαίτερης εκτίμησης. Νιώθεις αδικημένη, πικραμένη και ένα μεγάλο «γιατί» αιωρείται μέσα σου.
Σίγουρα κανείς δεν μπορεί να απαντήσει με ακρίβεια τι πήγε στραβά. Μπορεί να φταίνε πολλά όμως σήμερα ας δούμε μια παράμετρο που συνήθως βλάπτει αντί να ωφελεί τη συνύπαρξή σου (όχι μόνο την ερωτική) με τους άλλους:
Αναφέρομαι στο να είσαι συνεχώς διαθέσιμη, να αφιερώνεις το σύνολο του χρόνου, της ενέργειας και της προσοχής σου στο ενδιαφερόμενο πρόσωπο (φίλο ή τον ερωτικό σου παρτενέρ)
Τι πρόβλημα δημιουργεί το να είσαι συνεχώς διαθέσιμη;
Όταν δίνεις τα πάντα, όταν είσαι μόνιμα διαθέσιμη, καταργείς το χώρο και το χρόνο που είναι αναγκαίος για να αναπνέει και να καρποφορεί η ατομικότητά σου και ταυτόχρονα στερείς και απ’ τον άλλον τον ίδιο χώρο και χρόνο που χρειάζεται για να ανθίσει και εκείνος.
Είσαι πάντα εκεί κάθε μέρα και στιγμή με μηνύματα, like στο facebook, προτάσεις για φαγητό, σινεμά και ταξίδια. Και όταν είστε χώρια τον βομβαρδίζεις με μηνύματα ανυπομονησίας για την συνάντηση της επόμενης μέρας.
Δεν μένει στιγμή που να μην είσαι στο οπτικό πεδίο του άλλου, στιγμή που να μην απασχολείς το συναίσθημα και τη σκέψη του. Καταλαμβάνεις κάθε εκατοστό του βίου του και έτσι το άτομο που αγάπησες εξαφανίζεται, δεν μπορεί καν να ορίσει τον εαυτό του καθώς «το πεδίο ορισμού του» περιορίστηκε δραματικά και έτσι μια μέρα αποζητά βίαια την ελευθερία του για να βρει χώρο να αναπνεύσει.
«Μα εγώ έδωσα τα πάντα» ουρλιάζεις. Και όμως, δίνοντας τα πάντα ήρθες τόσο κοντά που έπαψες να είσαι απαραίτητη, ήρθες τόσο κοντά που έπεσες πάνω στα μούτρα του άλλου και μπούχτισε από την παρουσία σου.
Στο μεταξύ και εσύ έχεις εγκαταλείψει τις αγαπημένες σου ασχολίες, παραμελείς συστηματικά τις φίλες σου και αφαιρείς από τον εαυτό σου και τον σύντροφό σου την ευκαιρία να στερηθεί ο ένας τον άλλον και να γιγαντωθεί η επιθυμία της συνύπαρξης.
Οι αρχαίοι αναφέρονταν στο «μέτρο» όχι απλώς σαν μέσο ηθικού βίου αλλά και σαν μια έξυπνη οδό για την μεγιστοποίηση της απόλαυσης. Με άλλα λόγια, όταν λατρεύεις ένα φαγητό μάθε να το τρως σπανιότερα, αν σου αρέσει ένα βιβλίο διάβαζέ το πιο αργά, όταν αγαπάς κάποιον μην εξαντλείς όλες τις δυνατότητες σήμερα, ώστε να ριζώσει βαθιά μέσα σου και μέσα του η επιθυμία και για την αυριανή μέρα.
Θες να μάθεις πως να διαχειρίζεσαι με ισσορροπία τις σχέσεις σου; Δες εδώ
Μια ωραία ιστορία
Και μιας και μιλάμε για ρίζες θυμήθηκα μια ωραία ιστορία που διάβασα κάποτε:
«Ήταν δυο γείτονες που σαν βγήκαν στη σύνταξη ασχολήθηκαν με την κηπουρική. Φύτεψαν λαχανικά και άρχισαν να τα φροντίζουν ο καθένας με τον τρόπο του. Ο πρώτος σκάλιζε μια φορά την εβδομάδα το χώμα, καθάριζε τα αγριόχορτα σπάνια και πότιζε λίγο, όσο να μην μαραθούν, τα φυτά του. Ο δεύτερος ήταν τρομερά επιμελής. Πότιζε δυο φορές την ημέρα, ξερίζωνε συχνά τα αγριόχορτα και σκάλιζε τον κήπο τακτικά.
Τα λαχανικά του πρώτου μεγάλωναν κανονικά αλλά του δεύτερου πραγματικά ξεπέρασαν κάθε προσδοκία (και δικαιολογημένα). Ωστόσο κάποια βραδιά πριν τη συγκομιδή έριξε δυνατή βροχή. Έβρεξε όλο το βράδυ και το πρωί οι δύο γείτονες αντίκρισαν ένα παράδοξο θέαμα.
Ο κήπος του πρώτου ήταν σε καλή κατάσταση και όλες οι ντοματιές βρίσκονταν στη θέση τους όρθιες και θαλερές. Ο κήπος του δεύτερου όμως ήταν σε κακό χάλι και όλα τα φυτά είχαν ξεριζωθεί από την κακοκαιρία. Καταστεναχωρημένος και απορημένος ο άνθρωπος που πότιζε άφθονα και φρόντιζε τον κήπο του με πολύ μεράκι, ρώτησε το γείτονά του πως τα κατάφεραν τα δικά του λαχανικά.
-Άκου να δεις, απάντησε εκείνος. Το λίγο νερό που έριχνα στα φυτά μου τα ανάγκασε να κάνουν βαθιές ρίζες για να βρουν περισσότερο νερό και να επιβιώσουν. Έτσι όταν ήρθε η κακοκαιρία τα βρήκε γερά στερεωμένα στη γη και δεν τα πείραξε!
Εσύ όμως παρέχοντας άφθονο νερό στα δικά σου λαχανικά τα έκανες να τεμπελιάσουν και δεν χρειάστηκε να απλώσουν βαθιές ρίζες. Έτσι μόλις έπεσε πάνω τους η νεροποντή ξεριζώθηκαν.»
Χρησιμοποίησε και εσύ την παραπάνω αλληγορία για να μάθεις να βάζεις όρια στη διαθεσιμότητα σου.
Με αυτό δεν εννοούμε φυσικά να μην είσαι ποτέ διαθέσιμη, να αδιαφορείς σκόπιμα και να παραμελείς βάσει σχεδίου τον σύντροφό σου, ακολουθώντας με εγωισμό κάποια αδιέξοδη τακτική ψυχολογικής επικράτησης στη σκακιέρα της σχέσης.
Απλώς μάθε να προφέρεις τον εαυτό σου με μέτρο, συγκρατημένα και αρχοντικά, ώστε να αφήνεις χώρο να απλώσει ρίζες και να μακροημερεύσει η σχέση σου.