Ο βιασμός παραμένει ένα έγκλημα εις βάρος των γυναικών, το οποίο εξακολουθεί να μην τιμωρείται αυστηρά από το νόμο ή στη χειρότερη περίπτωση, δικαιολογείται από μεγάλο μέρος της κοινωνίας.
Αν αναλογιστεί κανείς πως ο βιασμός μέσα στα πλαίσια του γάμου δεν αναγνωριζόταν μέχρι πρόσφατα από την Ελληνική κοινωνία αλλά θεωρούνταν ‘’δικαίωμα του συζύγου’’, καταλαβαίνει κανείς γιατί υπάρχουν ακόμα προκαταλήψεις που πρέπει να εξαλειφθούν.
Ο βιασμός είναι η πράξη εκείνη με την οποία ένα άτομο εξαναγκάζει ένα άλλο άτομο χωρίς τη θέλησή του σε σεξουαλική επαφή. Η πράξη αυτή έχει ως αποτέλεσμα να δημιουργηθούν ψυχικά τραύματα στη γυναίκα που τη βιώνει, τα οποία θα χρειαστούν ψυχολογική υποστήριξη από ειδικούς, ώστε να επουλωθούν. Ο βιασμός παραβιάζει τα όριά μας, δε σέβεται τη θέλησή μας και πληγώνει έναν άνθρωπο ακόμα και ανεπανόρθωτα.
Ο βιασμός και η κοινωνία μας
Η κοινωνία μας ακόμα υποφέρει από βαθιά σεξιστικές απόψεις, καθώς επικρατεί η άποψη πως «το θύμα ευθύνεται για τον βιασμό του επειδή τον προκάλεσε» ή η πεποίθηση πως το αρσενικό συνδέεται με την επιβολή, ενώ το θηλυκό με την υποταγή.
Αυτός είναι ο λόγος που θύματα φοβούνται να καταγγείλουν τη βία και τη σεξουαλική κακοποίηση που έχουν υποστεί, θεωρώντας πως δε θα καταφέρουν να βρουν το δίκιο τους. Είναι ένα σημαντικό βήμα το θύμα να αντιληφθεί πως δεν ευθύνεται για αυτό που συνέβη και να μη γεμίσει ενοχές θεωρώντας πως είναι η «εύκολη», η «ανήθικη», η «ελαφρών ηθών».
Παρόλα αυτά, δεν είναι μόνο οι γυναίκες θύματα βιασμού. Υπάρχουν και άνδρες θύματα, απλώς δεν είναι στο ίδιο αριθμητικό επίπεδο με τα γυναικεία θύματα.
Η ψυχολογία του βιαστή
Ο βιασμός δεν έχει σχέση με το σεξ, ούτε με την πρόκληση. Είναι έγκλημα μίσους, είναι ωμή βία, είναι μία πράξη που επιθυμεί να ξεσκίσει την ψυχή του άλλου. Συνήθως, οι βιαστές είναι άνθρωποι που μισούν τις γυναίκες, επιθυμούν στα μάτια ενός θύματος να εκδικηθούν για εκείνη τη γυναίκα που τους έκανε κακό.
Ο βιασμός λειτουργεί για ορισμένους ως πράξη εκδίκησης, ως μία τιμωρία ως προς εκείνες που θεωρούν κατώτερες ή μιασμένες.
Οι βιαστές συνήθως χωρίζονται σε δύο κατηγορίες: σε εκείνους που σχεδιάζουν προσεκτικά μία επίθεση και σε εκείνους που δρουν επάνω σε μία παρόρμηση και τρέλα της στιγμής.
Συνήθως, οι βιαστές της πρώτης κατηγορίας, έχουν παρακολουθήσει για αρκετό καιρό το θύμα τους και έχουν γνώση των ωρών που εκείνη θα είναι μόνη. Μπορεί να είναι πιθανό ακόμα και να προσελκύσουν το θύμα κερνώντας ποτό, φλερτάροντας ή προσπαθώντας να εκμαιεύσουν πληροφορίες για την προσωπική της ζωή (αν είναι μόνη, αν έχει σύντροφο, πού εργάζεται). Ο βιασμός δεν αποκλείεται να συμβεί μέσα και σε μία σχέση (μπορεί να υπήρχε σεξουαλική επαφή πρωτύτερα με τη θέληση του συντρόφου, αλλά εκείνη τη φορά να υπήρχε επιβολή από το σύντροφο).
Συνήθως, οι βιαστές είναι άνθρωποι που έχουν την αντίληψη της έντονης αρρενωπότητας, βλέπουν τις γυναίκες ως κατάκτηση και ως ένα τρόπαιο που τονώνει τον ανδρισμό τους. Οι βιαστές είναι εξίσου άτομα που συνηθίζουν να επαίρονται στις παρέες για τον αριθμό των ερωτικών τους συντρόφων και τις σπουδαίες σεξουαλικές επιδόσεις που έχουν.
Οι βιαστές επιλέγουν συνήθως, γυναίκες που βρίσκονται στην αναπαραγωγική τους ηλικία, ειδικά σε αρκετά νέες ηλικίες.
Οι συνέπειες για το θύμα
Για πολλές γυναίκες, ο βιασμός μπορεί να είναι η πρώτη τους ολοκληρωμένη σεξουαλική εμπειρία. Το αποτέλεσμα αυτής της πράξης είναι να ταυτιστεί η σεξουαλική πράξη με το βιασμό, με συνέπεια η γυναίκα να αποφεύγει κάθε ερωτική δραστηριότητα.
Αν κάποια γυναίκα μείνει έγκυος, αυτή η συνέπεια περιπλέκει ακόμα περισσότερο την ήδη άσχημη κατάσταση. Και αυτό, διότι ο βιαστής είναι βιολογικά ο πατέρας του παιδιού και έχει δικαιώματα επάνω σε αυτό. Οπότε, νομικά μία γυναίκα μπορεί να δει ποιο δρόμο μπορεί να ακολουθήσει, ώστε να μη δέσει τη ζωή της με έναν άνθρωπο ο οποίος την κακοποίησε.
Θεωρώ πως πρέπει να σταματήσουμε να νουθετούμε τις γυναίκες σχετικά με το τι πρέπει να κάνουν ώστε να αποφύγουν ένα βιασμό. Πρέπει να ξεκινήσουμε να νουθετούμε τους άνδρες…