Κάποιες φορές, όταν είσαι επικεντρωμένη σε μία δουλειά ή όταν είσαι υπερβολικά ανήσυχη για ένα συγκεκριμένο αποτέλεσμα, είναι εύκολο να χάσεις επαφή με το περιβάλλον σου και, τελικά, να χάσεις την εστίασή σου. Είναι αυτό που λέμε, κοιτάς το δέντρο και χάνεις το δάσος.
Είναι ιδιαίτερα χρήσιμο να καταφέρεις να μη ξοδεύεις την ενέργειά σου ασχολούμενη με το όποιο αποτέλεσμα. Ιδιαίτερα στις προσωπικές σχέσεις. Όταν επικεντρώνεσαι υπερβολικά πολύ στο πώς θα πάει το ραντεβού για παράδειγμα, ή στο ποια κατάληξη θα έχει, χάνεις όλη την υπέροχη ενδιάμεση διαδρομή.
Είσαι γεμάτη άγχος προσπαθώντας να γοητεύσεις και το άγχος, να ξέρεις, δεν είναι διόλου ελκυστικό. Το άγχος κάνει να αναδύονται όλα σου τα κολλήματα, όλα σου τα ελαττώματα, όλη σου η αρνητικότητα.
Μην κοιτάς το αποτέλεσμα
Όταν επικεντρώνεις και φιξάρεις υπερβολικά πολύ σε ένα συγκεκριμένο πρόσωπο ή σε ένα συγκεκριμένο στόχο, τότε του δίνεις διαστάσεις που ίσως δε διαθέτει στην πραγματικότητα.
Με άλλα λόγια, ίσως δεν αξίζει καν την τόση προσοχή σου. Η πίεση που αισθάνεσαι προκειμένου να κατακτήσεις το συγκεκριμένο πρόσωπο ή το συγκεκριμένο στόχο μόνο ανασταλτικά μπορεί να λειτουργήσει. Προσπαθείς, δηλαδή, υπερβολικά πολύ. Κάτι τέτοιο σε εξαντλεί τόσο ψυχικά όσο και συναισθηματικά.
Για να μπορείς να διαχειριστείς την ένταση και την πίεση, δες εδώ
Το δικό μου παράδειγμα
Θυμάμαι κάποτε, όταν έβγαινα ραντεβού, ήμουν τόσο επικεντρωμένη στο πιθανό αποτέλεσμα των ενεργειών μου, που σχεδόν πάθαινα κρίσεις πανικού κάθε φορά που έπρεπε να συναναστραφώ τον άνδρα που μου άρεσε. Και αν πάει καλά; Και αν πάει άσχημα; Και αν του πω αυτό και μου πει το άλλο και τότε θα του πως εκείνο και μήπως τελικά θα γίνει αυτό; Τελικά, πόσο μπορούσα να το τραβήξω, όταν σε κάθε μου ραντεβού κόντευα να πάθω καρδιακή προσβολή;
Το αποκορύφωμα ήταν τότε που κάποιο βράδυ πνίγηκα μόνη μου από την ταραχή μου και δεν μπορούσα να μιλήσω. Μιλούσα με έναν τύπο (ή μάλλον προσπαθούσα να μιλήσω), και ξαφνικά μου συμβαίνει αυτό. Ξέρω σου φαίνεται τραβηγμένο, κι όμως συνέβη.
Είχα επικεντρωθεί υπερβολικά πολύ στο πώς θα τον εντυπωσίαζα και αυτό με εξουθένωσε. Επέβαλα υπερβολικά πολύ πίεση στον ίδιο μου τον εαυτό. Η καρδιά μου κόντεψε να εκραγεί.
Όλα άλλαξαν, όταν έπαψε να με νοιάζει το αν θα τα κατάφερνα. Ένας άνδρας είναι μία γνωριμία, που μπορεί να πάει καλά αλλά μπορεί και όχι, όπως κάθε άλλη διαπροσωπική σχέση. Όπως κάθε συνεργασία, όπως κάθε δουλειά, όπως κάθε εγχείρημα. Όπως το κάθε τι. Μη σκέφτεσαι αν θα του αρέσεις, μη σκέφτεσαι αν θα κάνετε σεξ. Μη σκέφτεσαι αν θα καταλήξει σε σοβαρή σχέση.
Όταν έκανα αυτόν το νέο προγραμματισμό στο μυαλό μου, το συναίσθημα της αποσυμπίεσης ήταν απολύτως λυτρωτικό. Λες και είχα πετάξει από πάνω μου ένα σακί 100 κιλών. Δεν αισθανόμουν καμία υποχρέωση να ωθήσω τα πράγματα προς ένα επιθυμητό αποτέλεσμα. Αντιθέτως, είχα πλέον πάψει να ασχολούμαι με το αποτέλεσμα.
Ήμουν χαλαρή και μπορούσα να απολαύσω τη στιγμή, χωρίς να κρίνω τον εαυτό μου για την όποια ενδεχόμενη αποτυχία μου. Η ηρεμία αυτή προσδίδει μία επίφαση αυτοπεποίθησης. Η αυτοπεποίθηση, το λέμε συνέχεια, είναι ελκυστική. Δε με φόβιζαν οι άνδρες που μου μιλούσαν. Μπορούσα να απολαύσω τη συζήτηση και να δώσω τον καλύτερο εαυτό μου.
Το να μπορείς να αποστασιοποιηθείς από το όποιο αποτέλεσμα, από την έννοια του πώς θα πάει αυτό, πώς θα κυλήσει το άλλο, το να πάψεις να ανησυχείς για την εντύπωση που θα κάνεις ή για το πώς θα γοητεύσεις τις καινούριες σου γνωριμίες, θα σε απελευθερώσει από πολύ νευρικότητα και πολύ άγχος.
Δε σου ζήτησε το τηλέφωνό σου; Και λοιπόν; Ο επόμενος γοητευτικός τύπος θα στο ζητήσει. Στο κάτω -κάτω εκείνος χάνει. Δε θα ανακαλύψει ποτέ πόσο υπέροχη γυναίκα είσαι. Θα υπάρξουν άλλοι άνδρες, άλλοι άνθρωποι στη ζωή σου. Και θα περάσεις υπέροχα μαζί τους.