Σίγουρα θα έχεις νιώσει πως μένεις κολλημένη σε κάποια σχέση, παρόλο που εδώ και καιρό είναι ξεκάθαρο ότι έχει ξεπεράσει την ημερομηνία λήξης της.
Βαθιά μέσα σου θα γνωρίζεις ότι δεν είναι υγιές να βρίσκεσαι σε μία σχέση η οποία έχει τελειώσει προ πολλού. Γιατί όμως παραμένεις σε αυτή;
Η απάντηση είναι απλή. Επειδή είσαι φοβισμένη.
Φοβάσαι να μείνεις «μόνη».
Φοβάσαι την σκέψη ότι δε θα βρεις κάποιον καλύτερο.
Φοβάσαι ότι μέχρι στιγμής έχεις δώσει τον καλύτερο εαυτό σου, οπότε δεν έχεις κάτι άλλο να δώσεις.
Φοβάσαι να αντιμετωπίσεις την κριτική για το ότι θα είσαι πλέον «single».
Φοβάσαι ότι από την στιγμή που θα χωρίσεις, δεν θα μπορέσεις να ταιριάξεις πουθενά και με κανέναν.
Και παρόλο που πολλές φορές, ακούς αυτή την επίμονη φωνούλα μέσα σου να σου ψιθυρίζει «Φύγε! Φύγε από αυτή την κατάσταση! Όλο αυτό δεν είναι σωστό ούτε υγιές!», η φωνή των φόβων σου υπερισχύει, με αποτέλεσμα να την «ακολουθείς» πιο εύκολα.
Ίσως συνήθισες να αντιστέκεσαι πεισματικά σε αυτή την σταθερή φωνούλα μέσα στην καρδιά σου, που σου λέει να φύγεις μακριά… Κι έτσι συνέχισες να μένεις κολλημένη ωστόσο.
Η δική μου ιστορία
Αυτό το βίωσα κι εγώ, επειδή πολλές φορές αυτή η φωνούλα, εκτός από το να φύγω, μου ψιθύριζε και μερικές αλήθειες, τι οποίες δεν ήμουν καθόλου έτοιμη να αντιμετωπίσω.
Κάπως έτσι, κατέληξα να «παγώνω» από τον φόβο μου και στην ουσία να πέφτω στην αδράνεια. Ήμουν στην κυριολεξία ακινητοποιημένη από τον φόβο για το τι θα γίνει, αν τυχόν και ακολουθήσω αυτή την φωνούλα, για μία φορά.
Όσο περνούσε ο καιρός όμως, αυτό που άρχισα να καταλαβαίνω, και ακόμα το πιστεύω, είναι ότι όσο περισσότερο αντιστέκομαι σε αυτή την φωνούλα (η οποία κατά κάποιο τρόπο με καθοδηγεί), τόσο περισσότερο επιτρέπω στον εαυτό μου να παραμείνει κολλημένος σε μία δυσάρεστη κατάσταση γεμάτη φόβο.
Ωστόσο, όσο περισσότερο θάρρος και γενναιότητα είμαι διατεθειμένη να συγκεντρώσω (ακούγοντας τη διαίσθηση μου), τόσο μεγαλύτερη θα είναι η ανταμοιβή εσωτερικής ηρεμίας, εκπλήρωσης και ζωντάνιας, που θα λάβω μέσα μου. Και όλα αυτά, είναι συναισθήματα που παλιά, λόγω του έντονου φόβου, δεν είχα ξανανιώσει.
Οι δύο αυτές φωνές όμως, μοιάζουν μεταξύ τους
Θα αναρωτιέσαι τώρα πώς θα μπορέσεις να ξεχωρίσεις τις δύο αυτές φωνές. Πώς θα μπορέσεις να αναγνωρίσεις και να επιλέξεις τη σωστή, αυτή της διαίσθησης, η οποία σε καθοδηγεί σε ένα δρόμο γεμάτο ρίσκα και θάρρος, και όχι την λάθος, αυτή του φόβου που σε αδρανοποιεί σε μία θέση «ασφάλειας» και «βολέματος».
Πώς θα ξεχωρίσεις ποια είναι ποια; Λογική η απορία σου, καθώς ο τρόμος που νιώθεις στην σκέψη και των δύο, είναι αυτό που σε δυσκολεύει στον διαχωρισμό.
Ο ευκολότερος τρόπος λοιπόν που πιστεύω ότι υπάρχει για να ξεχωρίσεις στο μυαλό σου τις δύο αυτές εσωτερικές φωνές και να μη μένεις κολλημένη, είναι να απαντήσεις σε δύο πολύ βασικές ερωτήσεις.
1η Ερώτηση: Υπάρχει κάποιο «πρέπει» τοποθετημένο σε μια από τις δύο σκέψεις, που σε κάνει να μένεις κολλημένη;
Αυτό που εννοώ, είναι αν κάποιο μέρος του εαυτού σου αναρωτιέται αν θα «πρέπει» να παραμείνει σε μία σχέση για οποιοδήποτε (μπορεί και άσχετο) λόγο. Ή αν κάποιο μέρος σου σκέφτεται ότι θα «πρέπει» να απομακρυνθεί από μία σχέση, γιατί αλλιώς οι φίλοι σου θα σε κατακρίνουν.
Αν υπάρχει ένα «πρέπει» προσκολλημένο σε οποιαδήποτε σκέψη, είναι ξεκάθαρο ότι αυτή η σκέψη προέρχεται από φόβο, και όχι από αυτό που πραγματικά θέλεις να κάνεις. 
2η Ερώτηση: Ποια σκέψη σε κάνει να νιώθεις εξωστρεφής και διαθέσιμη για νέα πράγματα και ποια σε κάνει να μένεις κολλημένη;
Όταν κάτσεις με ηρεμία και προσπαθήσεις να αφουγκραστείς τον εαυτό σου, τις σκέψεις σου και τα συναισθήματα σου, προσπάθησε να καταλάβεις ποιες από τις σκέψεις αυτές τις νιώθεις ήρεμες και ποιες σου προκαλούν σφίξιμο και δυσφορία.
Αν η ιδέα του να μείνεις σε μία σχέση σού προκαλεί άγχος και μία αίσθηση σαν να έχεις υπογράψει συμφωνία με τον διάβολο, είναι πολύ ξεκάθαρο ότι αυτή η σκέψη δεν έχει να κάνει καθόλου με αυτό που θέλεις πραγματικά. Και σίγουρα σε κάνει και μένεις κολλημένη σε μια σχέση που δε σου αξίζει.
Αν η ιδέα του να φύγεις από την σχέση, παρόλο τον φόβο που νιώθεις, σε κάνει να νιώθεις ένα είδος ηρεμίας και ελευθερίας στην καρδιά σου, τότε αυτό είναι μία πολύ καθαρή υπόδειξη ότι αυτή η σκέψη είναι άμεσα συνδεδεμένη με την διαίσθηση και το ένστικτο σου.
Με το να δίνεις σημασία στο πώς το σώμα σου αντιδράει στις σκέψεις σου, μπορείς να ανακαλύψεις ποια είναι η φωνή του φόβου (και να την απορρίψεις) και ποια είναι η φωνή της διαίσθησης σου, και να την ακολουθήσεις.
Είναι πάρα πολύ σημαντικό να το καταφέρεις αυτό!
Προκειμένου να μεγαλώσεις και να ωριμάσεις, είναι αναγκαίο να πιέσεις τα όρια και τον εαυτό σου γενικότερα. Αυτό ισχύει για όλους τους ανθρώπους, όχι μόνο για εσένα.
Πριν όμως το κάνεις αυτό, θα πρέπει να καταλάβεις ποια φωνή είναι αυτή που σε καθοδηγεί.
Όταν ακολουθείς την φωνή της διαίσθησης και της βαθύτερης αλήθειας μέσα σου, η ζωή θα σε ανταμείψει με συναισθήματα γενναιοδωρίας και εκπλήρωσης, τα οποία δεν θα μπορούσες να νιώσεις αν παρέμενες στην «ασφαλή» ζώνη του φόβου.
Οπότε, αν νιώθεις αμυντικά απέναντι στην «σχέση» στην οποία βρίσκεσαι (ή ακόμα και με οτιδήποτε σε δυσκολεύει αυτό τον καιρό, δεν χρειάζεται να είναι απαραίτητα ερωτικό το ζήτημα) σε ενθαρρύνω να κάνεις στον εαυτό σου τις παραπάνω ερωτήσεις. Μόνο έτσι θα μπορέσεις να συντονιστείς με την βαθύτερη αλήθεια μέσα σου, χωρίς να μένεις κολλημένη σε μια ψυχοφθόρα κατάσταση.
Παρόλο που δεν είναι πάντα εύκολο να ακολουθήσουμε την διαίσθηση μας, την στιγμή που θα το καταφέρουμε, την ίδια ακριβώς στιγμή θα λάβουμε και τις μεγαλύτερες ανταμοιβές.
Ποτέ μην το υποτιμήσεις αυτό. Αλλά ούτε και τον εαυτό σου.