Φαντάζομαι καταλαβαίνεις για τί θα μιλήσουμε σήμερα. Είναι άπειρες οι φορές που έρxονται φίλες του site στο γραφείο και μας αναφέρουν εκείνη τη μία σχέση, την σχέση ανάγκης. Εκείνη την τραγική κατάσταση που γυροφέρνει τόσα χρόνια χωρίς να βγάζουν άκρη.
Η διαδικασία είναι η ίδια. Λες και όλες έχουν κάνει πρόβα μαζί πριν μπουν στο γραφείο για να συζητήσουμε. Πρώτα έχουμε το ξεφύσημα. Εκείνο το φφφφ που νομίζεις ότι θα σου πάρει ο αέρας τα μαλλιά. Μετά τα μάτια θα κοιτάξουν το πάτωμα (Αναμενόμενο φυσικά. Κι εγώ θα ντρεπόμουν όσο δεν πάει να τα πω αυτά) και θα αρχίσουν οι ατάκες…
«Έχω μπλέξει με έναν…»
«Μου έχει φάει τη ζωή»
«Αυτός ο άνδρας θα με καταστρέψει»
Θα σταματήσω γιατί αν γράψω όλα όσα ακούμε, θα σε πιάσει ζαλάδα. Στη συνέχεια και αφού έχει ξεδιπλωθεί το ιστορικό της αμαρτίας, με καταστάσεις όπως «Με απάτησε μία φορά αλλά υποσχέθηκε ότι δεν θα το ξανακάνει», «Μπορεί να με βρίζει αλλά με αγαπάει», «Βγαίνει κάθε μέρα έξω αλλά μαζί έχουμε να βγούμε ένα μήνα», αρχίζουν οι δικαιολογίες.
Είναι καλό παιδί, απλά είναι μπερδεμένος, είχαμε πει από την αρχή ότι θα το πάμε χαλαρά, οπότε δεν μπορώ να ζητήσω περισσότερα.
Αλήθεια, πόση απόγνωση μπορεί να έχει κάποιος μέσα του για να επιλέγει να μείνει σε μία τέτοια κατάσταση; Κι όμως είναι κάτι που συναντάμε σε καθημερινή βάση. Φυσικά αυτό συμβαίνει και σε άνδρες, όχι μόνο σε γυναίκες αλλά ας εστιάσουμε σε αυτό που μας ενδιαφέρει άμεσα.
Τί μας οδηγεί στο να δεχτούμε μία σχέση ανάγκης;
Υπάρχουν πολλοί παράγοντες που μπορεί να μας οδηγήσουν εκεί, με κύριο πρωταγωνιστή πάντα, την έλλειψη αυτοπεποίθησης.
Πρώτος και σημαντικός λόγος είναι το γεγονός ότι το έχουμε ξαναδεί να γίνεται. Κάποιος στην οικογένεια μας έκανε κάτι αντίστοιχο στο παρελθόν και εμείς απλά το είδαμε και το αναπαράγουμε.
Θεωρούμε ότι είναι κάτι αυτονόητο και ότι έτσι λειτουργούν οι σχέσεις. Αν αυτό λειτούργησε στους άλλους, τότε θα είναι αποτελεσματικό και για εμάς.
Φυσικά αυτό δεν ισχύει. Απλά επειδή κάποιος άλλος το κάνει δεν σημαίνει ότι είναι και σωστό. Παρόλο που αυτό είναι αυτονόητο, υπάρχει πολύς κόσμος που δέχεται άκριτα αυτό που του σερβίρουν. Σίγουρα βρέθηκε κάποια πρόθυμη θεία ή μεγαλύτερη ξάδερφη που αποφάσισε ότι θα μας μάθει ότι ξέρει για τους άνδρες. Τίποτα δηλαδή.
Ένας άλλος σημαντικός λόγος που το επιτρέπουμε όλο αυτό είναι η ανασφάλεια που έχουμε. Θεωρούμε ότι αν «ξεμείνεις» δεν θα μπορέσεις να ξαναβρείς ανδρα ποτέ.
Σωστά, που να τρέχεις καλοκαιριάτικα να βρεις καινούρια σχέση ε;
Αυτή η νοοτροπία έχει δημιουργήσει τεράστια προβλήματα σε πολλές γυναίκες. Εντάξει, καταλαβαίνω ότι μπορεί να ζορίστηκες να βρεις κάποιον. Δεν είναι παράλογο. Ακόμα κι αν έκανες όμως, έξι μήνες ή ένα χρόνο, αυτό δεν δικαιολογεί το γεγονός ότι τιμωρείς τον εαυτό σου, σε μία κατάσταση που δεν προχωράει και που σίγουρα δεν σου αξίζει.
Τι μπορεί να σε φοβίζει τόσο; Προτιμάς να υποβαθμίσεις τον εαυτό σου και να χάσεις την αξιοπρέπεια σου απλά για να έχεις κάποιον που θα σου επιτρέπει να κάνετε σεξ και να είστε αγκαλιά μία φορά την εβδομάδα (αν είσαι τόσο τυχερή); Στην τελική, πόσο καλό είναι αυτό το σεξ και αυτή η αγκαλιά για να αξίζει όλη αυτή την ταλαιπωρία και να είσαι σε μία σχέση ανάγκης;
Υπάρχει διαφορετικός τρόπος
Καταρχήν διατήρησε την ψυχραιμία σου. Υπάρχουν πολλοί άνδρες εκεί έξω και κάπου βρίσκεται και αυτός που κάνει για εσένα. Επειδή δυσκολεύτηκες κάποτε να βρεις έναν, δεν σημαίνει ότι θα συμβαίνει πάντα αυτό.
Άλλαξε αυτά που σε κάνουν να αισθάνεσαι μειονεκτικά και πλήττουν την αυτοπεποίθηση σου. Αν είναι η εξωτερική σου εμφάνιση αυτό που θεωρείς πρόβλημα, τότε κάνε αλλαγές.
Άλλαξε τον τρόπο που ντύνεσαι. Αυτό θα σε κάνει να αισθανθείς άμεσα καλύτερα και θα σου ανεβάσει την διάθεση. Αν σε προβληματίζει ο σωματότυπος σου, μπορείς να αλλάξεις την διατροφή σου ή να ξεκινήσεις το γυμναστήριο.
Μην ξεχνάς ότι γι’αυτό είμαστε εμείς εδώ. Είτε βρίσκεσαι σε μία τέτοια δύσκολη κατάσταση, είτε θέλεις να την αποφύγεις, μπορείς να απευθυνθείς σε εμάς και θα φροντίσουμε να κάνουμε ότι περνάει από το χέρι μας για να σε βοηθήσουμε.